در دلت رویا بود اما چه سود ای همنشین //
سودها باشد تو را گر دل شناسی ره ببین //
دل نگر آن را کجا خوانی چه گور //
می نمایی رخ کجا دل را چه سور
کاندرین دنیا هر آنکس جان شناخت
ره برد بر دل بخواند جان نیاز
در نمی گیرد ز غم یابی که شاد
زانکه جان یابی در آن دل را که شاد
آنکه او دل داد جان را او نثار
زانکه آن افسرده دل ناید به جان
زانکه دنیا را فقط یک غم ز جان
آن غم دوری جان است بهر جان
زان که دل افسرده را ناید پدید
زان نیابد جان که دل را شد مریض
تیشه بر دل را مزن جانت بیاب
دل بساز و جان شناس و جان بیاب
ره چه رو رانی به سوی آن کبود
زانکه قدرت بر نسود راند به گور
ره روی بر سوی ملا آن چه دل
دل خراب آید که او افسرده دل
آنکه از جن برد سودی بهر خود
دل نیابد انتظار روز خوش
وانکه دل ترسید از دنیا به خویش
وانکه دل نومید گشت از راه خویش
وانکه دل را گشت بر حزن مبتلا
وانکه از بد بینشی بد خواه راه
وانکه دل را برد بر سوی خطا
وانکه کفر رانید و شد بر دل جفا
هر که ره بر دل نیافت غمباره شد
زان چگونه ره برد دل پاره شد
آن نباشد از غمی افتی زمین
از چه رو تازی به دنیا کان کمین
آنچه آید درس دل از زندگی
ره بیاب از جان سرآید زندگی
ره بسازی آن ز جان بر خوشدلی
این سفر باید که راه بر مشکلی
گر که آمد مشکلی فکری برای دل کنی
ره رویی جانی بیابی نه که افتی بر غمی
نکته را سر بسته گفتیم با شکیب
تا که جان را زان بیابی بر نهیب
قصه ی دل قصه ی جان است و ما
قصه ی دل را شکفتن بر نما
می رسد روز شکفت جان نصیب
می نماید رخ به دل جان را نصیب
زانکه جان خوانده که خوانده بر دلی
زان بسازی دل که یابی دلبری
هان که بگشا دل که جویی بر دلی
تا کجا جان یابی و خوانی دلی
می رسد روزی که خوانی بر دلی
زان بیابی جان خود بر دلبری
زان که دنیا چرخ دل آرد پدید
جان به دل راهی برای آن پدید
گر بگردد دور از ما دلبری
آن نشاید غم که جانست دلبری
زان مبادا غصه بر دل جان بناز
نی که آید بر غمی دل را بساز
