چنین سزا نبود دل قمری ارنوشم //
که این مصاحبه تا صبحدم ببرد هوشم //
که دل ساده از جان سرو قامتی دارد //
که کس را وقوف نیست جان را چگونه می نوشم
تو را همچو چشمه که جانی سزاوارم
نه آن طریق که با نیش زنی دوشم
مهمینا رسید جان به لب و نرسید وصال
مکن هر آنچه توانی که نیست در تنعم دل هوشم
وفا و دوام بجوی از دل جان پرور
از آن که ندارد رهی به سر که از دل آن نوشم
مکن هر آنچه توانی که خویش بر خویش
که دل ندارد از آن واهمه بر نوش که جان نوشم
