زندگی شطرنج و دل آمیخته //
سر سپردن بر همانی که به دل آویخته //
بخرامی از دل و بخوانی از جان //
بنمایی دل زان و سرایی از جان //
بچشانی از عشق به دل از جان تابش
چو بتابی آن حس که حضورش ثابت
زندگی بی تکرار؛ تجربه این یک بار
آن که جوید دل را ؛ حس جان با آن یار
آن بهشت نقدی که بگویند یک بار
آن همین ست آواز که نشینی با ساز
آن بهشت آغوش که ببردت از هوش
آن بهشت پویش که بشد جان پوشش
عشق آن به پیوند به همان یک دلبند
حس عشق و لبخند که سرودی با چنگ
آن حضور آرام آن شهود آسان
چه شب و آن هنگام چه طلوع و آن بام
چه کنار بیشه چه به خود اندیشه
چه به صورت پیدا چه خموش و دیبا
آن بهشت نقد است زان که جانش پبداست
آن بهشت پیوست است زان حضورش پیداست
ز خوشی این ما بس دل ز جانش زندست
به دل آن را دیدن و ز دل خندیدن
دل که شد آماده میدمد جان باده
فصل نو آغاز است رسد از جان باده
دل ز نامش ساده می سراید باده
دل ز جانش شاده می سراید جاده
غم و دل یکجا نیست دل ز جان ارزشمند
دل ز جان آگاه است دل ز جان ارزشمند
با دل آن یک پیمان؛ بشد آن بر امکان
آن دل کیهانی؛ بشد آن جانانی
آن که دل می تازد او ز جان آگاه است
دل ز نامش زنده دل ز جانش زنده ست
این بهشت نقد است این زمین آماده ست
گر شناسی جان را پی بری جان آن است
زندگی آن بوسه که بکردی تازه
آن نگاه تازه فارغ از آن جاده
زان بسازی ساده بر دل از آورده
گر شناسی جاده دل شود آن جاده
فارغ از هر سنی فارغ از آورده
رخ نما جان بر دل زان که جان سازنده ست
تا کدامین واژه زان بخوانی جاده
تا کدامین جوشش جان بخواهی خانه
زان که دل بیدار است گر بخوانی ساده
گر بدانی جاده است ذهن تو آماده ست
دل ما آگاه است جان ما پیوست است
زان که دل آماده زندگی کن ساده
تو بسازی دل را و بخوانی ساده
او بسازد ساده خوانده جان آماده ست
مشو دل آلوده دل ز جان آسوده
تو بشو آماده جان به نامت خوانده ست
دل ما آسوده با حضورش زنده ست
دل بگیرد آغوش که حضورش سادست
دل سپردن با عشق جان بخوانی جاده
جاده ای زان عاشق که بخواند خانه
جاده از این باده که رساند خانه
گر شناسی خانه گر بخواهی خانه
