شعر و تصنیف معنوی و عمیق جان را بنگر که در آن دعوت به جستجو و دیدن حقیقت در وجود خود و در هر ذره دارد که اگر دیدگاه جان بین شود غم دور و شادی و لحظه با درک حضور جان غنی خواهد بود
جان را بنگر/
هر چه گفتند بند راه نامد پند
دل به جان است , جان بند
بنگر این دل را چگونه شد سفیر
بر کدامین رو؟ چه دیدش شد سهند
سوی اقلیم وجودم میدوم
من همان جانم به دنیا در کمند
ای دل از دنیا چه خواهی بر چه جنگ
آنکه دنیا بزم جان است, دل قشنگ
نکته ها بگذشت و دل را پند چند
آنچه بگذشته که بگذشته چه بند؟
نیمه پنهان ما جان است ببین
دل به دنیا راه نیست جانت پسند
هر که آمد به جهان راهی به رفت
از چه رو خواهی بساطی هفت رنگ
ما به دنیا بهر آسایش نه ایم
ما همی آییم تا جان پی بریم
وه که دنیا را فریب است, هفت سنگ
چشم دل را جان نصیب است از نسب
ما به یاران چشم جانیم این پسند
دل به خامان ما نبندیم این که پند
نی سپاریم دل به رویایی که نیست
زانکه دام و وهم و رنگ است, او حبیب
