جان ما سوی وصال و ما ز جان سوی وصال // جان خود خوانیم ز می تا جان بیابیم بر

تو چه دانی که پس پرده چه آرد زان باد // ز چه رو غصه خوری، داد کنی از بیداد

خوشا فعال کوی و روی مسجد // خوشا آنی که داند راز مسجد // ز جان دارد قراری راه معبد

دل آن نشان راه است گر دل شناس راهی // پیمان ما الست است گر جان شناس راهی // پیمان

زندگی شطرنج و دل آمیخته // سر سپردن بر همانی که به دل آویخته // بخرامی از دل و بخوانی

آنکه گویند دنیا دام راه و میکده // سر برارم تا چه آرد میکده // دست ما خالی و دنیا

هیچ است کران آخر هر چیز خزان // تو مکن هول که هیچ است کران // از کران تا به

ز تاکستان او یک جرعه از می // بنوش تا دانی از راز می و طی // جهان از ما

گفته بوده ست چه خواهد شدنت زان سفری // گفته بوده ست نشاید شدنت رهگذری // گفته بوده ست بوقت

آن که او دل خواند او ناظر // آن هم او دل را کند حاضر // آن که او دل