گر خدا سازد رهت آن بهتر است // او بسازد راه ما آن اکبر است // گر خدا سازد رهت

آزمودم قلب به اندیش را // آن دل جان پرور درویش را // آن رهایی بخش دل از کبر خویش

تو ای رهگذر بی عار از خون // مرو که آن گذر باشد همان خون // تو که دیدی و

بعد از این باشد که جان خوانم اذان // بر اذان بی خزان بر آن امان // بر اذان جان

با حضور جان به سر بردن به چنگ // به از آن دامی که آرد ره به جنگ // دل

چو آمد سوی ما بر دل ندا // بخوان از دل ندا را ناخدا // به تفکیک ره انداز از

قصه آمد سوی دل وابستگی // ره چه خواهی برد با این بستگی // فتنه آرد سوی دل وابستگی //

زندگی دل را سپردن با حبیب // زندگی بر جان سپردن با شکیب // تو مکن شکوه که همچون باد

مکن بر دل مزن این تازیانه // زمانه هست بنداز بی امانه // و یاران را چنین ساز و بهانه

عاقبت منطق شود تدبیر ما // چون که عقل آید چنین تفسیر ما // چون که تکبیر دل آن تسکین