من آن ماهم که نورش از تو دارم //
من آن جانم که جانش از تو دارم //
ز تاکستان تو یک جرعه از می //
که آن می را ز جانم از تو دارم
ز ره رستان و می دستان از جان
ز جان کامی که کامم از تو دارم
دلم مهجور ناید در امانم
که هر چه دارم از کوی تو دارم
نصیحت گوی سر را گو ز جان می
بخوان جانت ز می آن از تو دارم
که از هستی همین یک حس مرا بس
که این حسی که هست آن از تو دارم
سپارم دل بدان رود گرامی
همان جانی که از اوست آنچه دارم
ازین بهتر نباشد همنشینی
قرین دل هم آنست اوست دارم
مرا از توست هر دم تازه جانی
تو را جان را جهان است دوست دارم
خداوند آن مرا جانی ز جان داد
که غیر از جانش اندر سر ندارم
مرا از حس و جنس خود بها ده
که از جنس تو بهتر کان ندارم
تو را خواهم ندیمی زان جهانم
کزین خوشتر چه حالی جان بدارم
ز طاقستان خود یک جرعه از جان
بده بر ما که نوشم جان سپارم
ازیرو گشته ام من مست و جیران
ز کویش جان آزاد اوست دارم
