مارا ز فوج پستی بردی به اوج مستی //
شکر وجودیت باد برما که چون نشستی //
عاشق شدم به مویت زان کام جان ز کویت //
وان جان رسته باشی گر آمدی بسویت
ما را دلی زمستی بیزار از ببستی
جان از خدای رویم بیدارِ ره ز هستی
این راه را نهایت پیوند لاتضادیست
ای کاش زودتر آید این اتحاد هستی
بر من گشاده فرما این عزم و جزم مستی
کین کیمیای هستی آسان شود ز مستی
خوش میدهد فریبم از راز مستی ام گو
زان آگهی ز جانم از راه هستیم گو
چون راه را نهایت پیوند لاتضادی ست
ما را چه غم که دنیا براصل بی وفاییست
