عجب شوری فتاده این امان است //
که باشد آن ز عشق این را چه حال است //
دل آرام من زان بی قرار است
ز شوق وصل جان دل در امان است
اگر دانی چه حالی دارم از عشق
بخواهی افکنی خود این چه دام است
دلی دارم ز جان دل را ثمر بین
ندارد ترس دل جان است که کام است
ز عشق بی مثال وصل جانم
دلم دل میزند این حس چه جان است
که گر دانی که چیست جانِ دلِ ما
بخوانی دل ز جان بر هست آن بست
تو با این دل توانی جان بخوانی
بخوانی و نمانی آن امان است
به جان دل امانم دل سواران
خرامانم شتابان در امان است
نه غصه می توانم خورد و نه درد
به عشق جان خرامانم امان است
خرامانم به حمد او به دل شاد
به سامانم ز راه دل که کام است
