ای آنکه شدی مغرور //
از چه شدی از خود دور //
رو بر سر درویشان //
کن از سر خود آن دور //
خاموشی و مهجوری //
کرد چشم دلت را کور //
آن راه چرا بر بست
آن راه که آورد سور
آن سور دلت روشن
آن با دل نو منصور
سور دل نو روشن
آن دل که نشد مهجور
سامان دلت بادا
زان جان و نشان نور
جان نو به دلت دل نو
دل جان ببرد دل نور
گر غالیه شد پیدا
دل را نشود مغرور
دل را بشود مسرور
آن دل که شد از من دور
