شعر شماره 219 // تصنیف // نشانه شو

نشانه شو  غزل و عاشقانه ای که با  صدای تصنیف و  آواز جستجوی وصال و عشق حقیقی را  روایت میکند

این غزل، پیام عشق ناب و دلنشینی  است که در دلهای عاشقان به جا می ماند. در هر واژه و هر بیت این غزل تنها عشق و محبت است که سخن میگوید دل در جستجوی وصالی ست صادق

برای دسترسی به تصنیف های بیشتر اینجا کلیک کنید

اگه هدف تصنیف و آوازه برای خواندن خلاصه ی تصنیف به آخر صفحه بروید

نشانه شو /

ز من غافل مشو  ای نور دیده
که دل جز مهر تو  بر خود ندیده

مشو  بر جور  ما  بر ما  نظر کن
که دیده  عاقبت دنیا  چه چیده

اگر  آدم شناسی  جان من بین
مگو  ما  را  چه شد  خود  آن گزیده

بیا  با  اهل صوفی  دل گذر کن
مرو  بر  راه سر  دل را  به دیده

مگو  از چه  شدی دور  از  بر  ما
به جانت  پای  از  دنیا  بریده

نمیدانم چه خواهد شد بر  ما
هم  او  دانم که خواهم جان به دیده

میان من و  تو  رازی ست دیرین
که گر  سر  را  رود  آن را  نهفته

بیا  با  ما  بیا  با  ما به رویا
که در رویا  تو  را  دارم  به دیده

که  گر دنیا  برای ما  نسازد
بسازم  بستری بر دل به دیده

ز تو  جویای وصل  است  دل  بهانه
که گفته  جز  تو  مهری بر  دو دیده

چه گویم  از چه خوانم جز  رضایش
به رسم   زر  نخواهم  او  به سینه

بگفتا  مرحمی بفرست سینه
مگر دارد هم  او  دل را  به سینه

که راهی بی نشان  است  از چه دیده
نخوانده بر دلم  ما  را  ندیده

چگونه پی برم  ای جان که هستی
که دنیای غرورش به  ز  دیده

اگر غافل شوی بر خود پشیمان
چرا  از  دل حذر  کردی به کینه

که  این دنیای  زرق و  برق جاری
نیارد بر  دلت  از جان نشانه

تنوع  دلبری های  گسسته
نیارزد  بر جفای  دام و  دانه

غرور و  مکنت و  دنیای خالی
به غایت بر  چه خواند  بر  گلایه

اگر چه دوری تو  غم کمین شد
و لیکن جان من  این ها  بهانه

مگو  بر  من چرا  رفتی  ز خانه
که خانه روی  آب  است  بر نشانه

سرودی شو  به جانم جرعه ای نوش
بیا  با  ما  به میخانه  کمانه

خلاصه شعر برای آواز

ز من غافل مشو  ای نور دیده
که دل جز مهر تو  بر خود ندیده

مشو  بر جور  ما  بر ما  نظر کن
که دیده  عاقبت دنیا  چه چیده

اگر  آدم شناسی  جان من بین
مگو  ما  را  چه شد  خود  آن گزیده

بیا  با  اهل صوفی  دل گذر کن
مرو  بر  راه سر  دل را  به دیده

بیا  با  ما  بیا  با  ما به رویا
که در رویا  تو  را  دارم  به دیده

ز تو  جویای وصل  است  دل  بهانه
که گفته  جز  تو  مهری بر  دو دیده

چگونه پی برم  ای جان که هستی
که دنیای غرورش  به  ز  دیده

اگر  چه دوری تو  غم کمین شد
ولیکن جان من  این ها  بهانه

سرودی شو  به جانم جرعه ای نوش
بیا  با  ما  بیا  با  ما  به  خانه

برای دسترسی به وب سایت شاعر  اینجا  کلیک کنید

 

کانال تلگرام https://t.me/shearhayemann

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس بگیرید!

5041721059320375

درصورت تمایل برای حمایت و استفاده کاری و قانونی از اشعار، لطفا بعد از هماهنگی با شاعر (Elahemouten@) خرید کنید.

سفارش شعر

برای سفارش انواع شعر به صورت اختصاصی و همکاری لطفا فرم زیر را پر کنید!