دل چه شد بودن دل؛ آن به چه شوق //
از سر حکمت جان معرفت آید که ز شوق //
زان راه به ما داد نشان بر سر شوق //
وان جان نشان داد ز دل بر سر شوق
آنکس که ز جان عشق طلب کرد
راهش بشود جان که دلش شوق
آنکس که طلب بیشه ز دام است
راهش بشود دام که دلش شوق
هر کس به طریقی ز دلش ساخت
کان راه جوابش بشود زآنکه دلش شوق
هر خوانده ی دل سوی تو آید به نمود
زانکه از باطن دل آن بنمودی که به شوق
می توان احیا نمود دل را به شوق
می توان آباد کرد دل را به شوق
قصه ی دل لحظه لحظه از حضور
کام دلهای سجود از فرط شوق
قصه ی جان می شود دل های پاک
سر ز شادی راهی جان می شود دل را ز شوق
قصه ی دیدار جان حس حضور
زان ز بیداری دل از بهر شوق
شوق ها زاید به ما آن دل پسند
زانکه دل دارد به کامش آن ز شوق
شوق منفی بازتابی بر پسند
شوق مثبت جان رهایی بهر شوق
شوق ها باشد برایت انتخاب
زانکه از فطرت برآمد آن ز شوق
بعد از این ره را تو دانی با چه شوق
زان شناسی کام یابی بهر شوق
دیده را از دل بنوشان بهر دل
بهر آرامش بجو اسرار شوق
زانکه آرامش بسازد دل ز شوق
وانکه آسایش بسازد کام ز شوق
آنکه آسایش به تنهایی چه سود
زانکه آرامش امان دارد ز شوق
دل همان خواند همانی که در اوست
چشمه داند زان چه خواهد بهر شوق
بر تو بادا شوق نیک بر انتخاب
زان که یابی جان به دل از بهر شوق
