راهی برو که جانت یابی به دل گشودن //
گامی بزن که از جان شادی به دل سرودن //
از عاقلان مجویش جانی به دل فتاده //
جان دلت بپرداز باری ز دل زدودن
بر عقل جو مگویش تا درک جان برآید
باقی ست جان ز عالم دل را ز جان سرودن
در عالم آن حقیقت زان توشه ی دلت را
دل ها بخر که از جان خوش دل به آرمیدن
آنکس دلی بدیده جانِ دلش ستوده
دلها ز جان گشوده از غصه ها جهیدن
با بی دلان چه کارت آن که دلش ندیده
آن دل ز عشق خالی در خود به خود جریدن
دستی بگیر ز اوضاع گامی بزن به دل ها
شاید که نور تابد بر آن دلی به چیدن
جانِ دلت بپرداز نوری به دل بیانداز
خوش می خرام که جان است جان راز و آن لمیدن
آنکس که دل نپرداخت سر را به خود گزیده
دنیای خاموشش بین جان را به دل ندیدن
جانِ وجودیت بین فرصت شمر جانا
جان را نیابد از سر جان روی خوب دیدن
