قصه آمد سوی دل وابستگی //
ره چه خواهی برد با این بستگی //
فتنه آرد سوی دل وابستگی //
زانکه وابسته شود بر خستگی
دل به جان بستن برآرد رستگی
جان به دل دیدن برآرد جستگی
هان در این راه چم دلبستگی
یک بود بر ما ز جان بر رستگی
پی به دل بردن نه کار هر کسی
بلکه باید اشتیاق باشد بسی
تا که سازد جان دل ما را بسی
تا که جان سازد برایت جان بسی
جان دل جان ست خدای دل همی
جان دل های پدیدار مرحمی
دل به یغما می سپارم من چنی
تا ببینم او به دل از آن غنی
از دنی و منحنی و مبتنی
دل بدست آرد همان جانش غنی
منتهی شد بر دلت جان مرحمی
مقتدی شو تا شود جان مرحمی
قصه ها را می توان از نو نوشت
عشق را درسینه ها از نو به چشت
گر که گیر چند شوی بند دنی
گیر آن محفل شوی دنیا کمی
بایدت کل را بخوانی تو به پیش
آنکه کل خواند کل آید او به پیش
آدمی باید که دل را او بگرداند زغم
می نماید جانِ دل بر آن دلی که محتشم
ره بیابی گر شناسی دل چه است
می رود آخر به او جانِ دلی که محمل است
زانکه دل نوش است آن دل را بنوش
نوش دل جان نوش نوشی که دل است
قبله آمد سوی ما بی قبله گی
از چه دست آید دل آن فرزانگی
قبله آمد سوی دل دلدادگی
از چه رو بست این ره دلدادگی
قبله آمد سوی ما بی قبله گی
این نشان باشد همان دلدادگی
قبله آمد سوی ما جان تابشی
جان بخواند بر همه یک تابشی
قصه ی ما قصه ی دلدادگی
آن رهایی بخش ما از دام دی
قصه ی ما قصه ی جویندگی
رفتن از رنجش به آن کل دیدگی
قصه ی ما قصه ی راه خدا
قبله ی دل قبله ی دلدادگی
قصه ی ما قصه ی بی بردگی
به خدا بستن به جان پیوسته گی
قصه ی پیر پژنگ زندگی
بر تو خواهد جان نشان راه خوب زندگی
آن خدایی که خدایی می کند بر قلب دل
آن همان ست که جدایی می کند از قهر دل
بعد از این مدت که دل شد محتمل
بر تو باشد آن دلی که متصل
هان توکل کن بر آن جانت ز دل
زانکه آن جانت بسازد بر تو دل
یار دل آرد به تو آن مستدل
بر تو بادا آن ره حق معتزل
آن دلی که کوکب است رنگ خدا
آن نگردد بر زوال از رنگ ها
