تو چه دانی که پس پرده چه آرد زان باد //
ز چه رو غصه خوری، داد کنی از بیداد //
ز پس پرده چه دانی که نهی دل از داد //
به توکل برهان خود و کن این دل آزاد
بر من و تو بگشود این در و شد این فریاد
که ستم دیده دل از ظاهر این دل فرهاد
ای دل از جور مکن ناله که گر یار جان است
می دهد راه نشان زنده شود دل جان است
جان ز جان؛ جان بر دل آمد او پدید
تا که جان یابی حقیقت رو به پیش
گوهری این صدف از جور به هنگام وداع
می نهد داد نداند که خدا کرد آزاد
ای تو غم دیده ی دل عاشق مخمور ز جای
تو مشو خام مکن ناله که جان است به جای
که خدا داند کدامین راه دارد نور و سور
او بخواند جان بکامت دل سرور
آن دل گم گشته ی جان راه نور
می شود پیدا ز جانت کان غیور
غصه ی بیداد فرهاد از گذر
آن به پی بردن ز خود بود از گذر
تو مکن جور و مخور غصه ز دام
که هر آنکس که نهد دام ببازد از دام
درس دل درس صبوری از خزان
درس بیداری دل از جان که آن
جان ما آگاه راه است آن ندیم
پی به جان از بهر دل خوان آن ندیم
دیده را از بد بپوشان خیر توست
هر چه آید زان برای وحدت و پیوند توست
این دلیری ها که از جان می نمود
عاقبت جان بر دلت آید به سود
دل بزرگی دل قشنگی زندگی یعنی دلی
زنده بادا دل که دارد مرحمی
دل ز جان آکنده از جانست به ما
زنده بادا دل که خانه است؛ جان به ما
بر تو بادا پی به بردن را ز جان
زان بدانی خانه سازی آن ز جان
غصه کوتاه و دلت را صاف کن
زان ز آگاهی دلت را شاد کن
زانکه جان است بر دلت بیدار باش
زانکه دنیا را نیارزد شاد باش
برتو بادا شاد زیستن را ز جان
زانکه غم نارد برایت کام جان
کام جان یعنی حضور مستدی
جان دل دارد برایت مقتدی
مقتدا یعنی حفاظ حلقه ها
تا بتازی با حفاظ بر قله ها
تا که جان یابی گزینی جان دل
تا که جان خوانی بیابی جان دل
تا بدانی دل ز جان پیوستگی ست
دل بدان رود گرامی بستگی ست
بستگی دارد برایت رستگی
زان بخوانی؛دل نخواهدخستگی
دل نشد وابسته ی کس فصل نور
دل بشد وارسته بر جان دل حضور
وجهه ی او را ببینی بر حضور
جلوه ی او را ببینی جان حضور
جان حضور و جان حضور و جان حضور
عاشقی یعنی همین حس حضور
جلوه آید یک به یک از هر چه هست
نه به صرف شخص خاص و عام؛ که رست
زین ره پیوستگی آزادگی ست
جان بخوانی این زجان پایندگی ست
