ای دل اگر عاشقی؛ عشق بخوان سوی جان //
عشق بخوان بر دلت ؛ عشق به دل خانه جان //
من ز وجودت بگیر ؛ آنِ دلت شد پدید //
بگذر از این منیت ؛ خانه ی دل قبله جان //
دل به نگاری سپار ؛ کز دل خود با خبر //
عشق و دل از جان نثار ؛ جان و جهانت ز جان
عشق بخوان بر جهان ؛ جان و دلت کن نثار
از دل و جان خوان جهان ؛ جان و جهان شو ز جان
جان بطلب بهر جان ؛ جان و جهانت جهان
جان و جهانت تویی ؛ آنِ نهانت که جان
از خود بطلب کان جهان ؛ جان تویی و جان جهان
زانکه جهانت تویی ؛ جان و جهانت ز جان
بیش ز جانت بخوان ؛ راز جهانت بخوان
تا که شوی متحد ؛ جان دلت کن عیان
بیش بتازان ز او ؛ خانه بپرداز از او
پی به حضورش ببر ؛ جان و جهانش جهان
خانه ی دل را بساز ؛ خانه ی دل نو بساز
خانه به می پاک کن ؛ نقش خودت را نهان
بارگه کبریا ؛ قبله ی جان است بنا
با دل خود کن وفا ؛ جان به دل است قبله جان
راز دل آن کبریا ؛ راز دل آن قبله گاه
حسن دل و اتکا ؛ قبله همان دل که جان
قبله دل است جان دل ؛ جان به دل است آنِ دل
بگذر از آن خاک و سنگ ؛ خانه بپا کن ز جان
خانگه قبله جان ؛ دل بود آن خانه جان
شاه نشین دل است ؛ آن که بخواند ز جان
